De Top 3 van Aimée de Jongh

Vandaag de 11-de editie van 'DE TOP 3 VAN…'. We vragen elke week een stripmaker, schrijver, illustrator of bekende stripliefhebber, wat zijn/haar top 3 favoriete stripboeken aller tijden is. En wat de nummer 1 van die lijst voor hem/haar betekent. Deze week de Top 3  van animator en stripmaker Aimée de Jongh:

1. 'Akira' - Katsuhiro Otomo

"De epische manga Akira is voor mij de onbetwiste nummer 1. Het is een strip die voor veel tekenaars en animatoren een grote omslag in hun werk heeft betekend, en voor mij ook. Door Akira wilde ik een betere tekenaar worden. Het verhaal gaat over een postapocalyptisch Tokyo waarin motorbendes het voor het zeggen hebben. Het is een omvangrijk werk van meer dan 2000 pagina's, wat natuurlijk behoorlijk gestoord is, dus er is altijd wel iets nieuws in te ontdekken. De details zijn waanzinnig, Otomo tekent werkelijk ieder steentje, barstje, korreltje. Het is in de manga-wereld normaal dat tekenaars kant-en-klare achtergronden gebruiken, gekopieerde foto's en stencils. Maar Otomo besloot dat niet te doen. Hij tekende alle achtergronden zelf, met grote precisie, of het nu gaat over ingestorte flatgebouwen, of een bar, of een Olympische stadion.

Otomo heeft me laten zien dat zwart-wit tekeningen soms voldoende zijn om alles te communiceren wat je wilt; het leven in de tekeningen ontstaat door de variatie van de dikke en dunne zwarte lijnen. Ik heb me er nooit aan gestoord dat in de originele Akira geen kleuren gebruikt zijn. Het maakt juist alle details helder, en hierdoor is het nog fantastischer om naar te kijken." 

2. 'Als in een droom' - Tome & Janry

"Als mensen mij vragen wat mijn favoriete strip is, moet ik ook altijd deze uit de kast pakken. Ik heb er drie exemplaren van, op verschillende plekken, zodat ik er altijd eentje in de buurt heb. Als In Een Droom is het 46e album in de reeks Robbedoes en Kwabbernoot. Maar voordat alle intellectuele graphic novel lezers afhaken bij het horen van deze reeks, moet ik erbij zeggen dat dit album een groot contrast vormt met de rest van de albums. Het is een donker verhaal met veel lagen. Het heeft zelfs pikzwarte randen om de pagina's heen, en er is een bizarre plottwist. Het verhaal gaat over Robbedoes, die als reporter een laboratorium bezoekt. Vanaf dat moment verandert zijn leven in een grote nachtmerrie, waarin hij wordt achtervolgd en gezocht door politie. Zijn leven wordt een soort film, alleen weet hij niet waarom.

Als lezer ontrafel je langzaam maar zeker het plot, net als Robbedoes zelf. Het is zó goed geschreven dat het eigenlijk niet bij het komische figuurtje Robbedoes past. Daarom heeft tekenaar Janry de tekenstijl drastisch omgegooid: het is opeens realistisch getekend, met veel detail en experimentele, grote panels. Zeer inspirerend en nog altijd steengoed. Gemaakt door het duo dat de reeks wat mij betreft zijn glans terug heeft gegeven nadat de legendarische tekenaar Franquin overleed."

3. 'In mijn ogen' - Bastien Vivès

"Het meest recente boek in mijn top 3, van een jonge Franse tekenaar die bij elk album opnieuw verrast. Vivès kiest altijd een ander soort verhaal, een andere vorm, een andere tekenstijl. Dat maakt hem een leuke auteur om te volgen; je weet nooit waar hij nu weer mee komt. Dit album is mijn favoriet van hem. Een boy-meets-girl verhaal, maar heel bijzonder: Jij bent als lezer namelijk de boy. Het complete verhaal is vanuit het first-person perspectief getekend, oftewel door jouw ogen. Het meisje waar je verliefd op wordt, praat tegen je, komt dichterbij of gaat verder weg zitten. Er zijn scènes in een bioscoop, in een disco, in haar slaapkamer. Soms zie je hoe je eigen hand haar streelt, of hoe ze tegen je aankruipt. Dat maakt het boek ontzettend lief. Maar het meisje heeft ook haar geheimen; ze huilt soms, maar wil niet zeggen waarom. Hierdoor blijf je lezen, en door het first-person perspectief raakt het je ook écht als ze huilt, je wil haar zo graag helpen. Bastien Vivès is een meesterverteller. Een bijzondere leeservaring, zeer aanbevolen."

Over Aimée de Jongh

Aimée de Jongh (1988) begon al vroeg met striptekenen. Ze studeerde Animatie in Rotterdam en Gent, en in de jaren erna maakte ze carrière met o.a. de bekende dagstrip Snippers. Ook was ze werkzaam als animator voor diverse studio's in binnen- en buitenland. In 2014 publiceerde ze haar eerste graphic novel, 'De Terugkeer van de Wespendief', over een boekhandelaar die met een trauma uit het verleden worstelt. Het boek werd in verschillende landen vertaald en verfilmd voor de Avro/Tros.

In 2017 bezocht Aimée een vluchtelingenkamp op Lesbos, waar camera's verboden zijn, en maakte daar de journalistieke strip 'De Wachtkamer van Europa'. Haar recente samenwerking met de Belgische scenarist Zidrou over ouderenliefde, 'Bloesems in de herfst', leverde haar diverse prijzen op, waaronder de Japanse International Manga Award 2018. Zojuist verschenen Aimée's nieuwe graphic novel Taxi!, over vier opmerkelijke taxiritten die ze had in Los Angeles, Washington, Parijs en Jakarta.